چه همین امشب زمین را وداع گفتم ،چه ۱۰۰ سال دیگررر...
ناکام از تمام لبخند هایی که میشد تلخ نباشد .. از تمام فیلم ها و تصاویری که میشد در مسیر چشمهایم قرار بگیرند.. ناکام از گفتگوهایی که هیچ وقت ... هیچ وقت به سکوت نرسند .. ناکام از داستان های خوانده نشده .. ناکام از گرفتن دست های گرم .. گررم گرررم ..
روی قبرم بنویسید بانوی پاییزی که از همان ابتدای بودنش زردی را روی دوشش حمل میکرد ..
.
.
.
پ ن : چرا از شانس بد، ما به هر سیبی در این زندگی دندان زدیم ، فاسد و کرمو درآمد ؟!
به هر آدمی هم که تکیه کردیم ، تو زرد ...
راستی چرا ؟
در بهشت خیالم
بین حوا و سیب
زمین را انتخاب کردم
تا هردو را داشته باشم !
عافل از اینکه
سیب های زمین
طعم کرم می دهند !
انتخاب های ما نیز اینگونه است . گاهی تمام امتیازهای دلخواهمان را در یک کفه ترازو نمی ریزند !
مشکل از ترازوی تو نیست که دقیق است !
پس اگر می خواهی حال بهتری داشته باشی
زمین ت را عوض کن !
در پناه حق باشی
چققدر کامنتت بهم جسبید .. ممنونم خاک سرخ عزیزم ..
باید زمینم رو عوض کنم ..
باید بهش فکر کنم ..